Tιμούμε τον «νικητή», τον άνθρωπο που αριστεύει και ξεπερνάει πρώτα τον εαυτό του και μετά τους άλλους.
ΔΕΝ επιδιώκουμε να κατεβάσουμε στο δικό μας επίπεδο όποιον ξεχωρίζει, να του κόψουμε τα φτερά, να του σβήσουμε τη φλόγα.
Το φιλότιμο.
Την συμμετοχή.
Την άμιλλα.
Άμιλλα σημαίνει η προσπάθεια για υπεροχή, ο ανταγωνισμός για τα πρωτεία.
Το επίθετο «ευγενής» προσδιορίζει τον άδολο, ανυστερόβουλο χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας.
Η άμιλλα, λοιπόν, προϋποθέτει τη συλλογική δραστηριότητα μέσα στην οποία μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός.
Η έκβαση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας εξαρτάται από το ιστορικά κατακτημένο επίπεδό της.
Αυτό μεγαλώνει από τις ολοένα εντεινόμενες προσπάθειες των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται σε αυτήν, στη διάρκεια της ιστορίας της.
Αυτοί κατακτούν όλο και υψηλότερες επιδόσεις μέσω του συναγωνισμού τους.
Η υψηλότερη επίδοση, με τη σειρά της, γίνεται το μέτρο για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Με την υπέρβαση, κάθε φορά, του μέτρου, αυτή εξελίσσεται.
Ο καθένας δραστηριοποιείται με αναφορά το συγκεκριμένο μέτρο ή, έστω, τις υψηλότερες επιδόσεις στο χώρο του, μιας και παίζει ρόλο η ένταση και το επίπεδο ενασχόλησης με μία δραστηριότητα (πχ λίγοι είναι αθλητές υψηλών επιδόσεων).
Αντιλαμβανόμαστε ότι μακροπρόθεσμα αυτή είναι η τακτική που μας συμφέρει.
Μια κοινωνία δεν προοδεύει χωρίς ανταγωνισμό, δεν προοδεύει χωρίς ανθρώπους που πετυχαίνουν στόχους.
Μια μέτρια κοινωνία είναι καταδικασμένη στον μαρασμό, στην παρακμή και στην αποσύνθεση.
"Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν".
Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων. Ιλιάδα, Ζ 208
Αυτή η φράση μας ήρθε στο μυαλό για άλλη μια φορά διαβάζοντας σε εθνική γιορτή ότι κάτοικοι μιας περιοχής αντιδρούν στην απονομή της σημαίας σε αλλοδαπή μαθήτρια.
Αυτή τη φορά είναι στη Χερσόνησο, πιο πριν αλλού, μια ιστορία που φτάνει πάνω από 10 χρόνια πριν, με τους Μηχανιώτες εναντίον του Οδυσσέα Τσενάι.
(Τώρα που το σκεφτόμαστε, ταιριαστός ο Οδυσσέας με το απόσπασμα της Ιλιάδας πιο πάνω).
Το μυστικό στην παραπάνω φράση είναι η νοοτροπία που κρύβεται πίσω της. Να είσαι πάντα πρώτος είναι μια δύσκολη προσπάθεια.
Πρέπει να ξεπερνάς τον εαυτό σου κάθε μέρα, πριν ξεπεράσεις οποιονδήποτε άλλο. Πρέπει να βρεις εκείνο το εσωτερικό κίνητρο, εκείνη τη φλόγα που θα σε κάνει να υπερνικήσεις τις δυσκολίες, τα μειονεκτήματα και να υπερισχύσεις.
Το κέρδος από αυτή την προσπάθεια δεν είναι η πρωτιά.
Εξάλλου πρώτος σε κάτι μπορεί να είναι μόνο ένας.
Το κέρδος είναι η συνεχής βελτίωση, η συνεχής προσπάθεια τελείωσης. Επιδιώκοντας την πρωτιά, γίνεσαι καλύτερος από ό,τι ήσουν.
Πρόκειται για ένα είδος αθλητισμού της ζωής, όπου καθημερινά προπονείσαι για να νικήσεις και όπου η ήττα είναι πηγή σοφίας και σε αφήνει μεν με την πίκρα της, αλλά και με την ικανοποίηση της προσπάθειας και – κυρίως – με την αναγνώριση της ανωτερότητας του νικητή.
Οι υψηλές επιδόσεις δεν είναι μία ατομική υπόθεση μέσα από την οποία ξεχωρίζουν οι καλύτεροι, αλλά ένα σημαντικό στοιχείο της εξέλιξης, που απορρέει από τη συλλογικότητα της κάθε δραστηριότητας.
Άλλωστε, η διάκριση προϋποθέτει τη συλλογική ενασχόληση. Κανείς δεν έχει μέσα του την υψηλή επίδοση και τη διάκριση.
Αυτή κατακτάται μόνο με προσπάθεια μέσα στα πλαίσια του ευγενούς συναγωνισμού, όπως καταδεικνύει ο ίδιος ο ορισμός της άμιλλας.
Πολλά λεξικά της νέας Ελληνικής ερμηνεύουν τον συναγωνισμό σαν ανταγωνισμό και σαν άμιλλα.
Όμως η λέξη συναγωνισμός αλλιώς έχει παγιωθεί στη συνείδηση της αγωνιζόμενης νεολαίας.
Συναγωνιστή αποκαλούμε αυτόν που αγωνίζεται μαζί μας στους δίκαιους, μικρούς και μεγάλους συλλογικούς μας αγώνες.
Συνεπώς, ο συναγωνισμός δε μπορεί παρά να επεκτείνεται σε όλες τις συλλογικές ανθρώπινες δραστηριότητες.
Ακόμα περισσότερο, συμπληρώνει την έννοια του αθλητισμού και της ευγενούς άμιλλας.
Ο αγώνας και η προσπάθεια του κάθε ΠΡΟΣΩΠΟΥ τροφοδοτεί τον αγώνα του άλλου, μια κατάσταση που αποδίδεται πιστά ως συναγωνισμός.
Όταν προτείνουμε, είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε την υλοποίηση ΚΑΘΕ πρότασης, άρα προτείνουμε, υλοποιούμε ή
ούτε προτείνουμε ΟΥΤΕ υλοποιούμε,
τότε όμως ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΥΜΑΣΤΕ, φθονούμε και αργά αλλά σταθερά μαθαίνουμε να στεκόμαστε ΑΠΕΝΑΝΤΙ.
Φ ι λ α δ ε λ φ ί α
ΑΓΑΠΑΜΕ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ, ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΑΣΤΕ, ΧΤΙΖΟΥΜΕ, ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕ.
Στηρίζουμε μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ, ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ, αλληλεγγύης, εμπιστοσύνης, προσφοράς, συνεργασίας, διεξόδου, αισιοδοξίας, καινοτομίας.
ΔΕΝ επιδιώκουμε να κατεβάσουμε στο δικό μας επίπεδο όποιον ξεχωρίζει, να του κόψουμε τα φτερά, να του σβήσουμε τη φλόγα.
Το φιλότιμο.
Την συμμετοχή.
Την άμιλλα.
Άμιλλα σημαίνει η προσπάθεια για υπεροχή, ο ανταγωνισμός για τα πρωτεία.
Το επίθετο «ευγενής» προσδιορίζει τον άδολο, ανυστερόβουλο χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας.
Η άμιλλα, λοιπόν, προϋποθέτει τη συλλογική δραστηριότητα μέσα στην οποία μπορεί να υπάρξει ανταγωνισμός.
Η έκβαση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας εξαρτάται από το ιστορικά κατακτημένο επίπεδό της.
Αυτό μεγαλώνει από τις ολοένα εντεινόμενες προσπάθειες των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται σε αυτήν, στη διάρκεια της ιστορίας της.
Αυτοί κατακτούν όλο και υψηλότερες επιδόσεις μέσω του συναγωνισμού τους.
Η υψηλότερη επίδοση, με τη σειρά της, γίνεται το μέτρο για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Με την υπέρβαση, κάθε φορά, του μέτρου, αυτή εξελίσσεται.
Ο καθένας δραστηριοποιείται με αναφορά το συγκεκριμένο μέτρο ή, έστω, τις υψηλότερες επιδόσεις στο χώρο του, μιας και παίζει ρόλο η ένταση και το επίπεδο ενασχόλησης με μία δραστηριότητα (πχ λίγοι είναι αθλητές υψηλών επιδόσεων).
Αντιλαμβανόμαστε ότι μακροπρόθεσμα αυτή είναι η τακτική που μας συμφέρει.
Μια κοινωνία δεν προοδεύει χωρίς ανταγωνισμό, δεν προοδεύει χωρίς ανθρώπους που πετυχαίνουν στόχους.
Μια μέτρια κοινωνία είναι καταδικασμένη στον μαρασμό, στην παρακμή και στην αποσύνθεση.
"Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν".
Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων. Ιλιάδα, Ζ 208
Αυτή η φράση μας ήρθε στο μυαλό για άλλη μια φορά διαβάζοντας σε εθνική γιορτή ότι κάτοικοι μιας περιοχής αντιδρούν στην απονομή της σημαίας σε αλλοδαπή μαθήτρια.
Αυτή τη φορά είναι στη Χερσόνησο, πιο πριν αλλού, μια ιστορία που φτάνει πάνω από 10 χρόνια πριν, με τους Μηχανιώτες εναντίον του Οδυσσέα Τσενάι.
(Τώρα που το σκεφτόμαστε, ταιριαστός ο Οδυσσέας με το απόσπασμα της Ιλιάδας πιο πάνω).
Το μυστικό στην παραπάνω φράση είναι η νοοτροπία που κρύβεται πίσω της. Να είσαι πάντα πρώτος είναι μια δύσκολη προσπάθεια.
Πρέπει να ξεπερνάς τον εαυτό σου κάθε μέρα, πριν ξεπεράσεις οποιονδήποτε άλλο. Πρέπει να βρεις εκείνο το εσωτερικό κίνητρο, εκείνη τη φλόγα που θα σε κάνει να υπερνικήσεις τις δυσκολίες, τα μειονεκτήματα και να υπερισχύσεις.
Το κέρδος από αυτή την προσπάθεια δεν είναι η πρωτιά.
Εξάλλου πρώτος σε κάτι μπορεί να είναι μόνο ένας.
Το κέρδος είναι η συνεχής βελτίωση, η συνεχής προσπάθεια τελείωσης. Επιδιώκοντας την πρωτιά, γίνεσαι καλύτερος από ό,τι ήσουν.
Πρόκειται για ένα είδος αθλητισμού της ζωής, όπου καθημερινά προπονείσαι για να νικήσεις και όπου η ήττα είναι πηγή σοφίας και σε αφήνει μεν με την πίκρα της, αλλά και με την ικανοποίηση της προσπάθειας και – κυρίως – με την αναγνώριση της ανωτερότητας του νικητή.
Οι υψηλές επιδόσεις δεν είναι μία ατομική υπόθεση μέσα από την οποία ξεχωρίζουν οι καλύτεροι, αλλά ένα σημαντικό στοιχείο της εξέλιξης, που απορρέει από τη συλλογικότητα της κάθε δραστηριότητας.
Άλλωστε, η διάκριση προϋποθέτει τη συλλογική ενασχόληση. Κανείς δεν έχει μέσα του την υψηλή επίδοση και τη διάκριση.
Αυτή κατακτάται μόνο με προσπάθεια μέσα στα πλαίσια του ευγενούς συναγωνισμού, όπως καταδεικνύει ο ίδιος ο ορισμός της άμιλλας.
Πολλά λεξικά της νέας Ελληνικής ερμηνεύουν τον συναγωνισμό σαν ανταγωνισμό και σαν άμιλλα.
Όμως η λέξη συναγωνισμός αλλιώς έχει παγιωθεί στη συνείδηση της αγωνιζόμενης νεολαίας.
Συναγωνιστή αποκαλούμε αυτόν που αγωνίζεται μαζί μας στους δίκαιους, μικρούς και μεγάλους συλλογικούς μας αγώνες.
Συνεπώς, ο συναγωνισμός δε μπορεί παρά να επεκτείνεται σε όλες τις συλλογικές ανθρώπινες δραστηριότητες.
Ακόμα περισσότερο, συμπληρώνει την έννοια του αθλητισμού και της ευγενούς άμιλλας.
Ο αγώνας και η προσπάθεια του κάθε ΠΡΟΣΩΠΟΥ τροφοδοτεί τον αγώνα του άλλου, μια κατάσταση που αποδίδεται πιστά ως συναγωνισμός.
Όταν προτείνουμε, είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε την υλοποίηση ΚΑΘΕ πρότασης, άρα προτείνουμε, υλοποιούμε ή
ούτε προτείνουμε ΟΥΤΕ υλοποιούμε,
τότε όμως ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΥΜΑΣΤΕ, φθονούμε και αργά αλλά σταθερά μαθαίνουμε να στεκόμαστε ΑΠΕΝΑΝΤΙ.
Φ ι λ α δ ε λ φ ί α
ΑΓΑΠΑΜΕ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ, ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΑΣΤΕ, ΧΤΙΖΟΥΜΕ, ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕ.
Στηρίζουμε μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ, ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗΣ, αλληλεγγύης, εμπιστοσύνης, προσφοράς, συνεργασίας, διεξόδου, αισιοδοξίας, καινοτομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η Φιλαδελφία παρακαλεί τους αναγνώστες της να σχολιάζουν χρησιμοποιώντας μόνο ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ χαρακτήρες και να μη χρησιμοποιούν ύβρεις και μειωτικούς χαρακτηρισμούς.